مقاومت آگاهانه؛ سیره مستمر اهلبیت علیهمالسّلام
بسم الله الرحمن الرحیم
پرتوی از بیانات رهبرمعظم انقلاب اسلامی در خصوص مقاومت آگاهانه امام حسین (علیه السلام):
درس مقاومت حسین بن علی(سلام الله علیهما) یک درس فراموش نشدنی است. انسانی فریاد برآورد که در زیر آسمان جز آن چند نفر آدمهایی که با او یار و صمیمی بودند کسی به فریاد او جواب نمیدهد. در روی زمین یک نفر جز همان چند نفری که دوروبر امام حسین بودند وجود نداشت که حاضر باشد پا به پای او تا آخر بیاید. دیدید دیگر، مردم کوفه و شعارها و این حرفها بود همان طور که تا اندکی قبل از خطر همه شان در رفتند.
حسین بن علی تنها ماند و امام حسین اینها را میدانست و در آن شرایط عجیب مقاومت کرد البته این مقاومت از ده سال قبل شروع شده بود، بلکه به یک معنا از 20 سال قبل شروع شده بود از زمان شهادت امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) که بیست سال بود تا حادثه عاشورا. از زمان شهادت امام حسن(سلام الله علیه) تا حادثه عاشورا ده سال بود هر کدام از اینها یک خصوصیاتی دارد که حالا در صدد بیان آنها نیستم.
اما این مقاومت از دیرباز شروع شده بود، زمانی که یزید بر سر کار آمد این مقاومت این شکل را گرفت. شکل تند، افشاگرانه، بیمحابا و امام حسین معلم مقاومت آگاهانه است و کار حسین بن علی فقط مقاومت هم هست دیگر میبینید، آنها فشار آوردند در مدینه که باید بیعت کنی، گفت نمیکنم ، فشار خیلی سخت بود.
یعنی سمبل مقاومت، رمز مقاومت، منتها مقاومت آگاهانه مقاومتی که میداند میخواهد چه کار کند هدفش چیست. این بایستی برای ملتها، برای دولتها، برای شخصیتها، برای ملت انقلابی خودمان یک اسوه باشد، یک الگو باید باشد.
زندگی حسینبنعلی علیهالسّلام در طول تاریخِ زندگی پنجاه و چند سالهی آن بزرگوار، همه درس است: دوران کودکی او درس است، دوران جوانی او درس است، در دوران امامت امام حسن علیهالسّلام رفتار او درس است، بعد از شهادت امام حسن علیهالسّلام رفتار او همه درس است. اینجور نبود که کار امام حسین فقط در آن روز آخر باشد، لکن حادثهی کربلا اینقدر عظمت دارد، اینقدر درخشنده است که مثل خورشیدی همهی نورهای دیگر را تحتالشّعاع قرار میدهد؛ والا خطابهی امام حسین علیهالسّلام خطاب به علما و بزرگان و صحابه و تابعین در منی – که در کتب حدیث ذکر شده است – یک سند تاریخی است؛ نامهی آن بزرگوار خطاب به علما و بزرگان و پایهها و ارکان دینی در زمان خودش – «ثُمَّ انتُم ایَّتُها العِصابَة، عِصابَةٌ بِالعِلمِ مَشهورَة» که در کتب معتبر حدیث نقل شده است – یک سند تاریخی مهم است؛ رفتارهای آن بزرگوار؛ برخوردش با معاویه، نامهاش به معاویه؛ حضورش در کنار پدر در دوران کوتاه خلافت امیرالمؤمنین علیهالصّلاةوالسّلام؛ همهی اینها قدمبهقدم درس است؛ منتها حادثهی عاشورا چیز دیگری است. باید از حسینبنعلی درس آموخت؛ درس حسینبنعلی علیهالصّلاةوالسّلام به امّت اسلامی این است که برای حقّ، برای عدل، برای اقامهی عدل، برای مقابلهی با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودی خود را به میدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست؛ امّا در سطوحی که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ باید یاد بگیریم.
درباره پژوهشگاه دانشگاه امام صادق علیه السلام
اتحاد آموزش و پژوهش از دیرباز در نهادهای علمی اسلامی ریشه داشته است و در دوران اخیر نیز با ظهور نسلهای جدید دانشگاهی به خصوص دانشگاههای پژوهشی تجلی یافته است. در این رویکرد دیگر دانشگاه صرفاً نهادی آموزشی نیست بلکه پژوهش و پژوهشگری روح آن محسوب می شود و محتوای پژوهشها به صورت ارگانیک در سرفصلهای آموزشی سریان پیدا میکنند. از آنجایی که نقطه آغاز پژوهش مسئله است جریان علم آموزی با حل مسئله گره می خورد و دانشجو که پیش از این صرفاً مخاطب متون و کلاسهای آموزشی بود اکنون به عنوان مهم ترین سرمایه دانشگاه در ارتباط نزدیک با پژوهشهای مسأله محور قرار میگیرد که این مهم فهم دانشجو از آموزشهای دریافتی را نیز ارتقا داده و به واقعیت نزدیک تر میکند.
نوشته های بیشتر از پژوهشگاه دانشگاه امام صادق علیه السلام
دیدگاهتان را بنویسید